ZOO

Stare ZOO, niegdyś zwane Zwierzyńcem, założone zostało w niecodzienny sposób przez grupę dowcipnych graczy w kręgle. Spotykali się oni przy kuflu piwa w nieistniejącej już restauracji dworca Kolei Starogardzko - Poznańskiej przy ul. Zwierzynieckiej. Nadszedł pewien dzień 1871 roku, w którym to prezes kręglarzy obchodził jubileusz 50 rocznicy urodzin. Jakież było jego zdziwienie, gdy zobaczył, nie tyle swych gości, co niesione przez nich prezenty! Były nimi spotkane na ulicach Poznania zwierzęta: świnia, koza, baran, kot, królik, wiewiórka, gęś, kaczka, kura, paw, tresowany niedźwiedź i małpa. Menażeria, z racji swych rozmiarów i wymagań, została na prośbę szacownego jubilata umieszczona w ogródku restauracyjnym, „ażeby zwierzęta te eksponowano stale w ogrodzie, nie tylko dla rozrywki, lecz i dla pouczania oglądających je i ażeby ta, na razie skromna kolekcja, stała się zaczątkiem przyszłego zbioru zoologicznego”. W ten oto sposób w 1874r. powstało Towarzystwo Akcyjne Ogród Zoologiczny.

Do momentu wybuchu I wojny światowej Ogród rozwijał się dynamicznie i wielopłaszczyznowo – był miejscem, gdzie obok żyjących w nim zwierząt odbywały się cyklicznie koncerty, pokazy i inne imprezy rozrywkowe. W latach 1913 i 1914 dwukrotnie wystąpił tu Strauss, ostatni potomek wiedeńskich „królów walca”, a także dyrektor Cesarsko – Królewskich Balów Dworskich wraz ze swoją 40-osobową orkiestrą. W lipcu 1914r. zorganizowano wielką wystawę etnograficzną prezentującą plemiona doliny Nilu.

Czas I wojny światowej i okres powojenny były okresem stagnacji ZOO. Malała wówczas liczba zwierząt, pracowników i zwiedzających. W momencie przejęcia Ogrodu przez władze polskie w 1919r. liczył on zaledwie 243 przedstawicieli 75 gatunków zwierząt.

Lata 20-te to czas renesansu ZOO: w 1923 r. przystąpiło ono do nowopowstałego Towarzystwa Ochrony Żubra, przyczyniając się w ogromnej mierze do ocalenia tego gatunku od zagłady, a z okazji otwarcia pierwszej Państwowej Wystawy Krajowej w 1929 r. (obecnie Międzynarodowe Targi Poznańskie) wybudowano nowe pawilony i obiekty, a inne adaptowano do nowych potrzeb.

Przed wybuchem II wojny światowej ZOO liczyło 1184 osobniki z ok. 300 gatunków. Końca wojny doczekało jedynie 175 zwierząt, ale już w kwietniu 1945r. Ogród ponownie otworzył swe podwoje dla zwiedzających.

Już w latach 30-tych ubiegłego wieku kilkakrotnie podnoszono sprawę przeniesienia zoo w inne miejsce. Wśród możliwych lokalizacji wymieniano między innymi Park Kasprowicza i Sołacki. Ostateczne decyzje zapadły jednak dopiero w latach 60-tych. Budowa Nowego ZOO wykonywana była głównie w czynach społecznych.

W 1974 roku, a więc w setną rocznicę powstania ZOO przy ul. Zwierzynieckiej, udostępniono zwiedzającym Nowe ZOO na Białej Górze, w pobliżu Jeziora Maltańskiego. Pierwszymi mieszkańcami położonego na skraju miasta pagórkowatego, zadrzewionego terenu, były jelenie europejskie, daniele, wielbłądy, lamy oraz ich dzicy przodkowie - gwanako. Ich wybiegi miały charakter prowizoryczny, a część zwierząt zasiedlała zaplecza hodowlane w obrębie fortu. Nowe ZOO systematycznie ulegało rozbudowie. Powstały nowe wybiegi i pawilony dla powiększającej się liczby zwierząt. Pierwotnie planowano przeniesienie Starego ZOO w całości, jednak w 1976 roku zostało ono objęte rejestrem zabytków i musi zostać zachowane.

Końcówka lat siedemdziesiątych i lata osiemdziesiąte ze względu na sytuację gospodarczą nie sprzyjały dalszemu rozwojowi Nowego Zoo i przebudowie Starego. Działania ograniczały się właściwie do remontów, a o nowe inwestycje było szczególnie trudno.

Większe inwestycje rozpoczęto powtórnie w połowie lat dziewięćdziesiątych. Na terenie Nowego Zoo powstały m.in. pawilon zwierząt nocnych, ogródek dziecięcy, pawilon i wybieg żyraf, woliera dla ptaków drapieżnych, kompleks obiektów dla zwierząt Ameryki Południowej, wybieg tygrysów i makaków japońskich. W Starym ZOO, po rozwiązaniu problemu ogrzewania tego terenu udostępniono dla zwiedzających pawilony „Świat gadów” oraz ekspozycje płazów i ryb. W obiekcie groty organizowane są coroczne wystawy.

	ZOO
Strona Główna Historia Stary Rynek Cytadela Malta ZOO Stadion Lecha Stary Browar	1871 Stare ZOO, niegdyś zwane Zwierzyńcem, założone zostało w niecodzienny sposób przez grupę dowcipnych graczy w kręgle. Spotykali się oni przy kuflu piwa w nieistniejącej już restauracji dworca Kolei Starogardzko - Poznańskiej przy ul. Zwierzynieckiej. Nadszedł pewien dzień 1871 roku, w którym to prezes kręglarzy obchodził jubileusz 50 rocznicy urodzin. Jakież było jego zdziwienie, gdy zobaczył, nie tyle swych gości, co niesione przez nich prezenty! Były nimi spotkane na ulicach Poznania zwierzęta: świnia, koza, baran, kot, królik, wiewiórka, gęś, kaczka, kura, paw, tresowany niedźwiedź i małpa. Menażeria, z racji swych rozmiarów i wymagań, została na prośbę szacownego jubilata umieszczona w ogródku restauracyjnym, „ażeby zwierzęta te eksponowano stale w ogrodzie, nie tylko dla rozrywki, lecz i dla pouczania oglądających je i ażeby ta, na razie skromna kolekcja, stała się zaczątkiem przyszłego zbioru zoologicznego”. W ten oto sposób w 1874r. powstało Towarzystwo Akcyjne Ogród Zoologiczny. 1874 - 1919 Do momentu wybuchu I wojny światowej Ogród rozwijał się dynamicznie i wielopłaszczyznowo – był miejscem, gdzie obok żyjących w nim zwierząt odbywały się cyklicznie koncerty, pokazy i inne imprezy rozrywkowe. W latach 1913 i 1914 dwukrotnie wystąpił tu Strauss, ostatni potomek wiedeńskich „królów walca”, a także dyrektor Cesarsko – Królewskich Balów Dworskich wraz ze swoją 40-osobową orkiestrą. W lipcu 1914r. zorganizowano wielką wystawę etnograficzną prezentującą plemiona doliny Nilu. Czas I wojny światowej i okres powojenny były okresem stagnacji ZOO. Malała wówczas liczba zwierząt, pracowników i zwiedzających. W momencie przejęcia Ogrodu przez władze polskie w 1919r. liczył on zaledwie 243 przedstawicieli 75 gatunków zwierząt. Lata międzywojenne Lata 20-te to czas renesansu ZOO: w 1923 r. przystąpiło ono do nowopowstałego Towarzystwa Ochrony Żubra, przyczyniając się w ogromnej mierze do ocalenia tego gatunku od zagłady, a z okazji otwarcia pierwszej Państwowej Wystawy Krajowej w 1929 r. (obecnie Międzynarodowe Targi Poznańskie) wybudowano nowe pawilony i obiekty, a inne adaptowano do nowych potrzeb. Przed wybuchem II wojny światowej ZOO liczyło 1184 osobniki z ok. 300 gatunków. Końca wojny doczekało jedynie 175 zwierząt, ale już w kwietniu 1945r. Ogród ponownie otworzył swe podwoje dla zwiedzających. Już w latach 30-tych ubiegłego wieku kilkakrotnie podnoszono sprawę przeniesienia zoo w inne miejsce. Wśród możliwych lokalizacji wymieniano między innymi Park Kasprowicza i Sołacki. Ostateczne decyzje zapadły jednak dopiero w latach 60-tych. Budowa Nowego ZOO wykonywana była głównie w czynach społecznych. 100 lat... W 1974 roku, a więc w setną rocznicę powstania ZOO przy ul. Zwierzynieckiej, udostępniono zwiedzającym Nowe ZOO na Białej Górze, w pobliżu Jeziora Maltańskiego. Pierwszymi mieszkańcami położonego na skraju miasta pagórkowatego, zadrzewionego terenu, były jelenie europejskie, daniele, wielbłądy, lamy oraz ich dzicy przodkowie - gwanako. Ich wybiegi miały charakter prowizoryczny, a część zwierząt zasiedlała zaplecza hodowlane w obrębie fortu. Nowe ZOO systematycznie ulegało rozbudowie. Powstały nowe wybiegi i pawilony dla powiększającej się liczby zwierząt. Pierwotnie planowano przeniesienie Starego ZOO w całości, jednak w 1976 roku zostało ono objęte rejestrem zabytków i musi zostać zachowane. Lata 70 i 80 Końcówka lat siedemdziesiątych i lata osiemdziesiąte ze względu na sytuację gospodarczą nie sprzyjały dalszemu rozwojowi Nowego Zoo i przebudowie Starego. Działania ograniczały się właściwie do remontów, a o nowe inwestycje było szczególnie trudno. Koniec wieku XX Większe inwestycje rozpoczęto powtórnie w połowie lat dziewięćdziesiątych. Na terenie Nowego Zoo powstały m.in. pawilon zwierząt nocnych, ogródek dziecięcy, pawilon i wybieg żyraf, woliera dla ptaków drapieżnych, kompleks obiektów dla zwierząt Ameryki Południowej, wybieg tygrysów i makaków japońskich. W Starym ZOO, po rozwiązaniu problemu ogrzewania tego terenu udostępniono dla zwiedzających pawilony „Świat gadów” oraz ekspozycje płazów i ryb. W obiekcie groty organizowane są coroczne wystawy. Stare zoo w przyszłości pełnić ma role obiektu dydaktycznego z ekspozycjami niewielkich zwierząt, a nowe ośrodka hodowlanego zagrożonych gatunków i rekreacji.